دَست در دَستِ خُدا
وقتی که با تمامیت ، هر لحظه تو اعتماد می کنی و هر لحظه به صورت مدام ، تو توکل کنی . بگی ، خدایا من بدون هدایت تو ، بدون قدرت تو ، بدون حضور تو ، من اشتباه می کنم و من می خوام کاملا اینجا ، فقر و عجز خودم رو اعلام کنم و از تو مدد بگیرم برای ادامه داستان و تو منو ببر جلو ، تو منو هدایت کن .
وقتی دستت تو دستای خداوند باشه ، دیگه خیالت راحت باشه هر آن چیزی که اون رقم می زنه ، دیگه یقین بدون خیر محض توعه . چرا ؟ چون که تو اعلام کردی ، مطمئن باش دیگه شک نکن . قلبت آروم میشه . نگران نباش . اگر قرار باشه حتی تو رو ببرن زیر طنابِ دار ، اگر قرار باشه مثل سید الشهدا تو رو سلاخی کنن، تو و خانواده ات رو ، مطمئن باش که خداوند با تمامیت ، تو در آغوش خودش می گیره و آرامش و زیبایی و نیکویی و آگاهی محض و بیداری محض ، نصیب قلب توعه . اینو مطمئن باش .
پس با تمامیت ، تمام وجودت رو ، هر لحظه ، به خدا تسلیم کن و دستتو بزار تو دست خدا . یقین بدون اون دستی که دستای تو رو گرفته ، هیچ موقع جدا نمی شه ، اون همیشه هست . چرا ؟ چون که اون آگاه ، اون شنوا ، اون عالم ، اون کامل ، اون همه چیز هست ، همه هستی خداست ، اینجا دیگه به آرامش در مسیر ادامه بده ، یقین بدون که این تنها راه و راز آرامش کامل هست در هر لحظه .