خودت را به خودش بسپار
در این مسیر پر از شگفتی های دنیای مادی ، که ما هدایت می خوایم از خدای مهربانِ مون ، هدایت می‌خوایم از اون هدایت کننده درونِ مون. تنها راهی که ما بتونیم اطمینان کامل داشته باشیم به اینکه ، ما مسیر مون درست هست ، این هست که هر لحظه ، در هر شرایطی که هستیم ، با تمام وجود حقیقتاً خودمون رو به خودش بسپاریم و توکل کنیم . توکل حقیقی ، توکل با تمام عشق ، توکلی که با تمام وجودمون ، وجودمون در وجودِ خودش استحاله بشه ، یعنی بگیم که ما با تمامیّت خودمون رو در تو استحاله می‌کنیم . و احساس کنیم این استحاله رو در خداوند ، احساس کنیم این یکی شدن رو در خداوند و اینکه با تمامیّت تسلیم اِش بشیم در هر لحظه .
ما چون اعتماد نمی کنیم به اون کل ، تَنِ مون می لَرزه و طبیعتاً ترس ها ، غم ها میاد بر ما چیره می شن . اگر ما با تمامیّت هر لحظه تسلیم خدا نشیم و اگر با تمامیٌت هر لحظه وجودمون رو در وجود خداوند استحاله نکنیم ، نمی تونیم اعتماد کنیم به اینکه ادامه مسیر ، در دام ها نیوفتیم . در دام های شبکه منفی .