آرامشِ هیچ بودن
اگر بخوایم که تو این جمع ها و تو این اجتماعات ، آرامشمون بیشتر باشه . اول باید آگاه باشیم ، به این هیچ بودن خودمون . یعنی بیدار بشیم . به این هیچ بودن خودمون . هیچ بودن خودمون یعنی آگاهی به رهایی از این توهم فردیت . ببینید رهایی از توهم فردیت یعنی اینی که ما الان داریم می بینیم . اسمشو گذاشتیم من ، این جسمی که الان داره به عنوان یک ربات داره این کارها و انجام می ده و این ذهنی که پر از سرو صداها هم هویت شدگیها ، افکار و احساسات و برچسب ها هست . اینها همه یکسری توهماته . اینها همه یکسری ابهاماته که ما به جای من اونها رو در نظر گرفتیم و هیچکدوم از اینها حقیقتی پس پرده و در ذات نداره و در ذات یک یگانگی محضه . که اون یگانگی محض ، همه‌ی اینها رو در بستر خودش داره . حتی همین فردیت رو هم در بستر خودش داره . حتی همین جسم رو هم در بستر خودش داره . حتی همین ذهن رو هم در بستر خودش داره . همه ی اینها رو این یگانگی . این ذات که تمام هستی رو در بستر خودش داره . این یگانگی همه اینهارو در بستر خودش داره .